Een kookpot in Modjadjiskloof

Potjie in gebruik in Modjadjiskloof

Op rondreis door de Limpopo, in het uiterste Noorden van Zuid Afrika bezochten we Modjadjiskloof, een stadje boven op een berg (kloof = pas in het Afrikaans). Modjadjiskloof (of vroeger ook wel Duivelskloof genoemd) is een nijver zwart stadje. Veel mensen zijn er aan het bouwen aan hun huis. Soms is het half af, wordt er gewoond op de begane grond. De stapel stenen voor de eerste verdieping groeit voor de deur aan. Hier wordt gebouwd als de stenen er zijn. Geen hypotheek, geen renteaftrek, maar wel veel groei. Hier groeit een stukje van de zwarte middenklasse van Zuid Afrika.

Beneden bij de grote weg is een nieuw gebouwd winkelcentrum. De verf is net droog. Er om heen veel grasland, waar zich spontaan een markt vormt. Hier verkopen mensen de opbrengst van hun vaak kleine landje. Deels zijn het lokale boeren, deels Zimbabwaanse grensgangers. En daar midden tussen de oude touringcars en auto’s staat de kookpot met zijn drie poten. Een vuurtje er onder moet zorgen voor het garen van de mili-pap.

Als ik er op af stap om foto’s te maken lachen de vrouwen die er bij zitten zich eerst een kriek. Wat moet je nu foto’s maken van zo’n kookpot? Zij kunnen niet bevroeden, dat ik hier aantref wat ik veel Nederlanders op trainingen vertel. Het verhaal over de kookpot met zijn drie poten, de poten van Respect, Nieuwsgierigheid en Trots. Als ik vraag of ik foto’s mag maken, wint hun trots het. Prima: maar dan staan ze er ook graag zelf bij. En zo maak ik foto’s van de kookpot in close-up en van enige afstand met de vrouwen die aan het koken zijn er bij.

Modjadjiskloof had niet veel van de Duivelspas, die het was toen de eerste Boeren hier hun weg zochten. Het liet zich in 2012 aan ons als een zwarte plaats zien van zijn gemoedelijke kant.